แบดมินตันเป็นกีฬาชนิดหนึ่งที่ใช้ไม้ในการตีลูก สำหรับไม้ที่ใช้ก็จะเป็นเหล็ก ลักษณะเป็นด้ามตรงช่วยปลายจะเป็นวงรีแบบเดียวกับเทนนิสแต่ไม้จะมีขนากเล็กกว่าเกือบเท่าตัว ตรงวงรีที่ปลายไม้จะมีรูเพื่อที่จะให้เส้นเอ็นสามารถสอดและร้อยเข้าไปได้และทำให้เอ็นตรงที่สุด ส่วนลูกขนไก่ก็จะเป็นขนเป็ดที่คัดมาแล้ว ส่วนหัวของลูกขนไก่จะใช้ไม้คอร์กในการทำ
กีฬาแบดมินตันจะมีผู้เล่น 2 ฝ่ายด้วยกัน เพื่อแข่งขันกัน โดยจะแบ่งออกได้ 2 ประเภทก็คือ ประเภทเดี่ยว จะแบ่งผู้เล่นเป็นฝ่ายล่ะ 1 คน และ ประเภทคู่ โดยจะแบ่งผู้เล่นเป็นฝ่ายล่ะ 2 คน การแข่งแบดมินตันทั้งหมดจะมี 3 เซต และ จะตัดสินการแพ้ชนะ 2 ใน 3 เกม คะแนนต่อเซตจะมี 21 แต้ม ฝ่ายใครที่ได้ 21 แต้มก่อนฝ่ายนั้นก็จะชนะไป โดยสนามที่ใช้ในการแข่งก็จะแบบเดียวกับเทนนิส แต่จะเล็กกว่า ตะข่ายสูงกว่าเท่านั้น เราจะตีอย่างไงก็ได้ให้ฝ่ายตรงข้ามรับรูปเราไม่ได้ แต่อย่าให้ติดเน็ตและออกหลังก็พอแล้ว https://www.sbobet24hr.com
แบดมินตันเป็นกีฬาที่มีประวัติมาอย่างยาวนานมากตั้งแต่ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 7 ของจีน ซึ่งตอนนั้นไม่ได้มีไม้แบบนี้แต่จะใช้เท้าในการเตะกัน
คริสต์ศตวรรษที่ 13 ชาวอินเดียแดงในอเมริกาตอนใต้ ก็ได้ใช้ขนนกแล้วเอาผูกติดกลับฟางทำเป็นลูกกลมๆ เวลาเล่นก็ใช้ปาใส่คนอื่นแล้วก็ไปแย่งกันเก็บมา จะยังไม่มีอุปกรณ์อะไรที่มาช่วยเลย
คริสต์ศตวรรษที่ 14 ชาวญี่ปุ่น ใช้ขนไก่มัดติดกับหัวไม้และใช้ไม้ตีเล่น โดยไม้ที่ใช้คือไม้กระดาน สมัยนั้นถือว่าพัฒนามาได้เกือบเหมือนสมัยนี้แล้ว
ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 17 ยุโรป พบภาพวาดสีน้ำมันเกี่ยวกับการเล่นแบดมินตัน พระราชินีคริสตินาแห่งสวีเดนทรงจำลองไม้แบดมินตันขึ้นมาจากไม้เทนนิสและหัวใช้ขนนกเสียบกับไม้ก็อก
คริสต์ศตวรรษที่ 18 กีฬาแบดมินตันก็เริ่มแพร่หลายไปยังประเทศต่างๆ
แบดมินตันเป็นกีฬาที่น่าสนใจมากๆ เกมหนึ่งผมว่าไม่มีใครหรอกที่ไม่เคยเล่นมันมาก่อน มันเป็นกีฬาที่เล่นง่ายมากๆ เลยสามารถจะเล่นได้ทุกเพศทุกวัยเลย ผมก็เป็นที่ชอบไปออกกำลังกายมากๆ ชอบเล่นบอลแต่วันไหนอยากเปลี่ยนอารมณ์ผมก็ไปเล่นแบดกับเพื่อนๆ แต่คิดแค่จะได้ใช้เวลาทำกิจกรรมร่วมเพียงเท่านั้น แต่เล่นแบบจริงจังมาก คือติดแบดมากๆ สมัยตอนที่ผมเรียนที่บ้านต่างจังหวัด พอเลิกเรียนมาตอนประมานสัก 4 โมงเย็น – 5 โมงเย็น ผมก็จะถือไม้แบดไปตีกับเพื่อนหน้าบ้านกัน ตีกันบนถนน เวลาลดมาก็หลบให้เขาไปก่อน คือไม่ต้องกลัวอันตรายเพราะต่างจังหวัดเป็นแค่ถนนคอนกรีตเล็กๆ มันไม่เน็ดส่วนมากเราจะชอบโต้ลูกกันเสียมากกว่า คือใช้แค่เส้นยางมะตอยของถนน ผมตัดกฎไว้ว่าห้ามตบเพราะถ้าตบยังถ้ามันมีเน็ดมันก็ไม่ผ่านเน็ตอยู่ดี บางทีอารมที่อยากจะเล่นจริงจังเมื่อไหร่ผมก็จะไปเล่นที่โรงเรียนของผม ไปเล่นอยู่สนามตะกร้อเลยครับ เพราะโรงเรียนผมไม่มีสนามแบด ผมไปทีก็จะเล่นจนกว่าจะมืดอ่ะครับ แต่ก็มีไฟเปิดให้นะครับ คืออารมณ์การเล่นมันต่างจากเล่นตรงถนนหน้าบ้านมากๆ เลย เล่นตรงถนนลมจะพัดทำให้ลูกขนไก่หลงทิศทาง แต่ถ้าเล่นที่โรงเรียนจะเป็นอาคารที่ลมเข้าไม่ได้ครับ ทุกวันนี้ผมก็ยังตีอยู่น่ะ ไม่น่าเชื่อว่าประวัติศาสตร์ของแบดมินตันก็มีเยอะเหมือนกันนะครับ ขอบคุณที่เอาสาระดีๆ มาให้อ่านนะครับ